Vermek İstemese İstemeyi Vermezdi

her okunmada bir mum yakıyoruz.Karanlığa bir ışık yakıyoruz.

Bir geceye bin sürpriz,
bir sürprize bin ömür sığdırmaya geldim.
Elini tutup da iklimleri saymaya,
yüzüne bakıp da ırmaklardan akmaya,
seninle şarkılar söyleyip coşmaya,
çağlamaya geldim.

Közden ateşler almışım, al yüreğine sıcaklığımı.
Rüzgârdan hasretler almışım,
al nemli gözlerine.
Senden gayri kimseye fısıldayamamışım,
bırak bağırayım sesimin son eşiğine dek:
Ben seni almaya gelmişim.

Bu hayatı veren de tek,
hayat da tek.
Dünü yok zamanın,
zaman bugünden ibaret.
Yarınıma seni yazmaya,
koynunda rüyalanmaya,
sabaha senin kokunla uyanmaya gelmişim.

Arsızlığım cebimde kurumuş iğde çekirdeklerinde.
Huysuzluğum parmaklarımda ki boya lekelerinde.

Sırlarımı sende açmaya,
bir pencere kenarına ismini yazmaya,
çayına seker katmaya,
yağmuruna şemsiye açmaya gelmişim.

Ben sende ilelebet kalmaya gelmişim…

Nakış nakış mendillerde cam kenarı bütün hayallerim.
Turnalar alıp götürmüş kâbuslarımın halka halka emanetlerini gözlerimden.

Yüregimin pasını sildiğim sözlerine,
eklemlerime can veren gözlerine,
dualarıma sende âmin demeye gelmişim.

Bir masalı beraber dinlemeye,
seninle masallardan çıkıp
hayatın tam kalbindeyiz diye
gülümseye gelmişim.

Dünyalık kavgaları çıkarmışım sırtımdan,
asmışım kapımızın arkasına.
Ayaklarımda sana yürüyen yolların dinginligi,
lokmalarımda ellerinden yemenin bereketi
ve
seninle uyanmanın huzurunu,
uykuma rüya etmişim de gelmişim.

Şark güneşi hep kucaklar da Garp’ a yollar ya,
saçlarını omuzlarıma şal yapmaya,
peşinden dönmeye dolanmaya gelmişim.

Ben ışığı senden almaya,
karanlıga bir alaz yakmaya gelmişim.

Bir insana bin hayal yüklemis Allah,
bin rüyayı sırtlanmış da koşmakta insan.
Her menzilde bir kırığı,
her yokusta bir çatlağı mihenk etmişim de,
kalan hayallerimi sende tamamlamaya gelmişim.

Nöbetlerini devralmaya,
uykularına yorganlar sarmaya,
sıcak bir nefesin olmaya gelmişim.

Seni sessizce özlemeye,
haykırarak sevmeye,
bütün bir öncesini ve sonrasını sende başlayıp
bitirmeye gelmişim.

Tenimizde tuz olmus yağmur, ete kemiğe bürünmüş sevdamız.
Bunca güneş, bunca çiçek ve bunca coğrafyaya
tek gerçek kalmış gelip geçenlerden:
Adına sevmek demişim, adına şiir,
adına nice türküler yakmışım da,
ben sende kalmaya gelmişim.

devamı için...